Vermandere, Willem

Studeerde filosofie en godsdienstwetenschappen en was van 1964 tot 1969 leraar te Nieuwpoort. Na winst op het Humorfestival van Heist in 1968 verscheen Vermanderes Liedjes van de Westhoek. Sociale onrust en de Eerste Wereldoorlog zijn vaak het onderwerp van zijn veelal melancholische liederen.

De Westhoek ligt hem nauw aan het hart, maar de IJzertoren is niet meer dan een "artistieke mislukking" waar hij geen boodschap aan heeft. In 1986 steigerden Paul Daels en Koen Baert omdat Vermandere in een uitzending van de Katholieke Vlaamsche Radio-omroep de IJzerbedevaart afdeed als "een soms zeer bedenkelijke manifestatie van extreem-rechts in Europa". Ook zijn weigering om op een 11 juli-viering De Vlaamse Leeuw te zingen stuitte op verzet.

De opkomst van het Vlaams Blok – dat volgens hem te veel denkt Vlaanderen in pacht te hebben – ergert hem mateloos. Begin de jaren 1990 verwerpt hij in nummers als Bange Blanke Man en De Vluchteling hun vreemdelingen-standpunt. Zijn optreden op de Brusselse Grote Markt op 11 juli 1992 zorgde voor rellen met Vlaams Blok-aanhangers en Vermandere besliste om nooit meer op feestdagen op te treden waar De Vlaamse Leeuw gezongen wordt. In 1995 verscheen zijn CD Mijn Vlaanderland, zijn "ondanks alles liefste land".