Kempische Rodenbachbonden

De Kempische Rodenbachbonden werd in 1954 gesticht ter overkoepeling van de nog bestaande of weer opgerichte scholieren- en studentenbonden in de Antwerpse Kempen (zie Scholierenbeweging Scholierenbeweging
Deze bijdrage onderzoekt de invoed die de scholierenbeweging in het officieel onderwijs heeft gehad op de Vlaamse beweging. Lees meer , Studentenbeweging Studentenbeweging
Lees meer ). De bonden waren een voortzetting van het vroegere Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond (AKVS) Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond
Het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond (1903-1935) was de organisatorische vormgeving van de katholieke Vlaamse studentenbeweging: een jeugdbeweging met plaatselijke bonden van ka... Lees meer . De impuls tot de stichting ging uit van de bonden van Nijlen (Francis Anthonis), Geel ( Jozef Belmans Belmans, Jozef
Jozef Belmans (1931) is een gewezen preses van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond in Leuven en medestichter van de Vlaamse Volksbeweging in de Kempen. Van 1968-1987 werd hij gekoze... Lees meer ) en Arendonk (Rik Eyssen). Cis Anthonis was de eerste hoofdleider van de organisatie.

De bedoeling was om door middel van een krachtenbundeling meer prestige en macht te verwerven en zo bij te dragen aan de vorming van volksbewuste Vlamingen. De koepel organiseerde met dat doel voor ogen leidersweekends, sportwedstrijden, landdagen en de uitgave van ledenblad Houzee. In dit blad werd de federalistische gedachte sterk gepropageerd en lag de klemtoon op een vernieuwde liturgische beweging en een sterk sociaal element. Ook de economische ontwikkeling van de Kempen kwam vaak aan bod. Houzee zette in op innerlijke verdieping en trachtte het Vlaamse idealisme te doen oplaaien met strijdartikelen.

De Rodenbachbonden kenden een hoogtepunt rond 1960 onder leiding van Hugo Peeters uit Nijlen. Hugo Peeters volgde Cis Anthonis op als hoofdleider in 1959 (na de twee voorgaande crisisjaren) en oefende deze functie uit tot 1968. Peeters streefde naar meer uniformiteit en meer invloed van het centrale bestuur. Het centrum van de werking was toen de abdij van Tongerlo, waar vormingsmomenten voor leiders georganiseerd werden.

In 1965 traden de Rodenbachbonden toe tot de Blauwvoetfederatie Blauwvoetfederatie
De Blauwvoetfederatie was een Vlaams-nationalistische, Dietse jeugdvereniging, die in 1963 werd opgericht als een overkoepelend orgaan van verschillende gelijkgezinde jeugdverenigingen.... Lees meer en in 1970 hield de organisatie op te bestaan, na een terugval die zich al enkele jaren manifesteerde. Oorzaken waren de grote schommelingen in en uiteindelijk de vermindering van het aantal aangesloten bonden, de moeizame contacten en het verdwijnen van belangrijke personen. De werking werd bovendien geteisterd door interne twisten en de afwezigheid van een constructieve houding. Tenslotte speelden ook bredere maatschappelijke veranderingen, zoals de vrijetijdsbeleving, een rol in het verdwijnen van de bonden.