Houben, Robert

Robert Houben volgde de humaniora aan het Klein Seminarie van Sint-Niklaas Klein Seminarie van Sint-Niklaas
Het Klein Seminarie van Sint-Niklaas, gesticht in 1808 en sinds de fusie met het Sint-Jozefinstituut in 1950 herdoopt tot Sint-Jozef-Klein-Seminarie, had lange tijd de reputatie een broei... Lees meer en studeerde rechten aan de Leuvense universiteit. Van 1934 tot 1945 was hij ambtenaar van het ministerie van Arbeid en Sociale Voorzorg. Hij werd kabinetsmedewerker van de katholieke ministers Philip van Isacker Van Isacker, Philip
Philip van Isacker (1884-1951) was een Vlaamsgezind historicus, advocaat, katholiek minister en bankier. Hij drukte mee de democratisering en vervlaamsing van de katholieke partij en van ... Lees meer , Edmond Rubbens Rubbens, Edmond
Edmond Rubbens (1894-1938) was onder meer advocaat, volksvertegenwoordiger, lesgever, ACW-voorzitter en minister. In de loop van zijn leven verdedigde hij verschillende Vlaamsgezinde stan... Lees meer en Antoine Delfosse en tijdens de bezetting kabinetschef van de opeenvolgende secretarissen-generaal van Arbeid en Sociale Voorzorg. Na de bevrijding was hij adjunct-kabinetschef van Henri Pauwels, minister voor Oorlogsgetroffenen.

Eind 1945 werd Houben aangeworven door de nieuwe Christelijke Volkspartij Christelijke Volkspartij
Lees meer (CVP) als adjunct-directeur van het Studie- en Documentatiecentrum (vanaf 1960 Centrum voor Politieke, Economische en Sociale Studies, CEPESS). In die hoedanigheid leverde hij een belangrijke bijdrage aan het zogenaamde Kerstprogramma. In 1947 werd hij directeur van het centrum. Van 1947 tot 1952 was hij nationaal secretaris van de CVP.

In 1952 werd hij provinciaal senator voor Brabant, een mandaat dat hij tot 1974 zou bekleden. In de homogeen christendemocratische regering- Gaston Eyskens Eyskens, Gaston
Gaston Eyskens (1905-1988) was een Vlaamsgezinde katholieke econoom en politicus, die onder andere eerste minister was ten tijde van de Koningskwestie en aan de basis lag van de eerste st... Lees meer (juni-november 1958) kreeg hij de portefeuille van Volksgezondheid en van het Gezin. Hij was een van de ontwerpers van het Schoolpact.

In 1966 werd Houben voorzitter van de unitaire CVP-PSC. In februari 1968 viel de partij naar aanleiding van de kwestie-Leuven uiteen in een Vlaamse en een Franstalige partij. Na de splitsing bleef hij tot in 1972 een overkoepelend, maar veeleer papieren voorzitterschap uitoefenen over beide autonome christendemocratische partijen. Op communautair vlak was Houben, die in 1969 tot minister van staat werd benoemd, staatsbehoudend en unitair Belgisch. Hij verdedigde de uitgangspunten van het Kerstprogramma: decentralisatie en deconcentratie, wat volgens hem federalisering Federalisme
Sinds het begin van de 20ste eeuw behoort federalisme tot het programma van eerst de Waalse en vervolgens ook de Vlaamse beweging. Vanaf 1970 is de transformatie van België van unitaire t... Lees meer overbodig zou maken. Na zijn afscheid van de actieve politiek werd Houben in 1982 voorzitter van een studiecentrum voor politieke instellingen dat zijn naam droeg. De belangrijkste bedoeling van deze studiegroep was campagne te voeren tegen een te verregaande en ondoordachte regionalisering.