Vanhecke, Frank

Frank Vanhecke volgde middelbaar onderwijs aan het Onze-Lieve-Vrouwcollege in Assebroek (1971-1977) en studeerde daarna communicatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel (1977-1981). Na zijn studies was hij een aantal jaar werkzaam in de vastgoedsector (1982-1989).

Vlaamsgezind engagement

Vanhecke verdiende zijn eerste sporen binnen de Vlaams beweging al op jonge leeftijd. Hij was actief als lid bij verschillende verenigingen, waaronder het Nationalistisch Jongstudentenverbond (NJSV) Nationalistisch Jongstudentenverbond
Het Nationalistisch Jongstudentenverbond (NJSV) was een uiterst-rechtse en radicaal-nationalistische scholierenorganisatie, actief van 1980 tot 2010. Lees meer , de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) Nationalistische Studenten Vereniging
De Nationalistische Studentenvereniging is een uiterst-rechtse Vlaams-nationale studentenvereniging, opgericht in 1976, met afdelingen in Leuven, Gent, Antwerpen, Brussel, Hasselt, Mechel... Lees meer en het Taal Aktie Komitee (TAK) Taal Aktie Komitee
Het Taalaktiekomitee (TAK) (1972) is een partijpolitiek-onafhankelijke Vlaams-nationalistische actiegroep met – zeker tot in de jaren 1990 – als handelsmerk ludieke stunts en verrassende ... Lees meer . Hij stond ook mee aan de wieg van de jongerenafdeling van het Vlaams Blok ( VBJ Vlaams Belang Jongeren
Vlaams Belang Jongeren (tot 2004: Vlaams Blok Jongeren) is sinds 1987 de politieke jongerenorganisatie van het Vlaams Belang, vroeger Vlaams Blok. Ze vertolkt de partijstandpunten met een... Lees meer ).

Een logische volgende stap in Vanheckes politiek-maatschappelijke engagement was een engagement in de Vlaamse partijpolitiek. Vanhecke was gedurende korte tijd bestuurslid voor de Volksunie Volksunie
Tussen 1954 en 2001 bepaalde de Volksunie (VU) als Vlaams-nationalistische partij mee de politieke evolutie in België, van unitaire staat tot federaal koninkrijk. Ze groeide uit tot de tw... Lees meer in zijn thuishaven Assebroek. Hij verliet de partij echter al in 1977 nadat ze mee haar goedkeuring had gegeven aan het Egmontpact Gemeenschapspact
Het Egmontpact of Egmontakkoord maakt samen met de Stuyvenbergakkoorden deel uit van het zogenaamde Gemeenschapspact, dat de definitieve pacificatie van de communautaire problemen tot doe... Lees meer . In Vlaams-nationale kringen werd de instemming van de VU als verraad aan de Vlaamse zaak beschouwd. Vanhecke trok dezelfde conclusie en sloot zich daarom aan bij de radicalere, pas opgerichte Vlaams Nationale Partij (VNP) Vlaams Nationale Partij (1977-1979)
Lees meer . Deze nieuwe politieke formatie zou niet veel later uitmonden in het Vlaams Blok (VB) Vlaams Belang
Vlaams Belang is een radicaal-rechtse Vlaams-nationalistische partij, die in 1978 ontstond onder de naam ‘Vlaams Blok’, als verkiezingskartel van de Vlaamse Volkspartij en de Vlaams Natio... Lees meer .

Vlaams Blok

Vanhecke werd in 1986 lid van het partijbestuur van het Vlaams Blok. Hij won het volle vertrouwen van stichter Karel Dillen Dillen, Karel
Karel Dillen (1925-2007) was, na een aanloop als radicaal Vlaams-nationalistisch spreker en publicist, de oprichter en eerste volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok. Hij zetelde in de... Lees meer en werd na verloop van tijd diens rechterhand.

Een rode draad in de politieke carrière van Vanhecke was zijn bijzondere aandacht en engagement voor het Europese beleidsniveau. Eerst was hij werkzaam achter de schermen als adjunct-secretaris-generaal van de rechts-conservatieve ECR-fractie in het Europees Parlement (1989-1994). Vervolgens was hij 20 jaar lang quasi onafgebroken Europees Parlementslid. Die periode werd enkel onderbroken door een kort intermezzo als senator (2003-2004). Vanhecke richtte vanuit het Europees Parlement zijn pijlen op het gebrek aan gesloten en bewaakte grenzen aan de buitenranden van de Unie, wat zou leiden tot asiel- en migratiestromen naar de West-Europese welvaartsstaten. Daarnaast waren ook de steeds aanzwellende EU-budgetten hem een doorn in het oog. Naast de efficiënte en correcte besteding van deze Europese middelen klaagde Vanhecke tevens aan dat de Vlamingen grote nettobetalers aan deze (transfer-)Unie waren.

Als geboren en getogen West-Vlaming was Frank Vanhecke op lokaal niveau van 1995 tot 1996 en van 2001 tot 2012 gemeenteraadslid te Brugge. Hij nam ontslag uit dit laatste orgaan bij zijn verhuis naar de provincie Antwerpen.

Partijvoorzitter

Frank Vanhecke verwierf nationale bekendheid door in 1996 de fakkel over te nemen van toenmalig partijvoorzitter Karel Dillen. In die rol verzette hij zich herhaaldelijk tegen het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok. Hij slaagde er tijdens zijn ambtstermijn echter niet in om deze schutkring te doorbreken. Vanhecke verklaarde na de federale verkiezingen van 2007 dat het aanhoudende politieke isolement de partij stemmen had gekost: tegenover haar electorale hoogtepunt in 2004 verloor het VB in 2007 ruim 220.000 stemmen. Vanhecke sprak over een ‘demoralisering’ die over de VB-aanhang was neergedaald: ‘Kiezers willen wel voor onze partij blijven stemmen maar beseffen dat we niet aan het beleid kunnen deelnemen,’ aldus de voorzitter.

Van het partijkader kreeg Frank Vanhecke vervolgens nog het mandaat om een electorale strategie uit te werken die het VB bij de volgende Vlaamse verkiezingen opnieuw naar een overwinning kon loodsen. In 2009 boerde het VB evenwel verder achteruit tot 15% van de uitgebrachte stemmen in Vlaanderen.

Interne strijd

Ondertussen waren er in het begin van de jaren 2000 interne spanningen binnen de partij opgeborreld. Aanvankelijk dekte het succesvolle triumviraat van Filip Dewinter Dewinter, Filip
Filip Dewinter (1962) is een Vlaams-nationalistisch politicus voor het Vlaams Belang (tot 2004: Vlaams Blok). Lees meer , Frank Vanhecke en Gerolf Annemans Annemans, Gerolf
Gerolf Annemans (1958) is een advocaat en de langst dienende volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok (sinds 2004: Vlaams Belang). Van 2012 tot 2014 was hij voorzitter van de partij. ... Lees meer alle flanken van de partij af. Vanhecke wilde het Vlaams Blok, later herdoopt tot Vlaams Belang, echter doen vervellen van een radicale zweeppartij tot een rechtse beleidspartij. Om die laatste piste te verkennen, werden zelfs gesprekken gevoerd met onder meer Bart de Wever De Wever, Bart
Bart de Wever (1970) is een Vlaams-nationalistisch politicus. Hij is sinds 2004 voorzitter van de N-VA, die onder zijn voorzitterschap de grootste partij van België werd. Sinds 2013 is hi... Lees meer om tot een gezamenlijke kieslijst met de naam Vlaanderen Plus te komen. De pogingen draaiden echter uit op een sisser. Lijnrecht tegenover deze aanpak stond een groep van vooral Antwerpse kopstukken die de partijstijl geenszins wilde matigen.

De intrede en opgang van Marie-Rose Morel Morel, Marie-Rose
Marie-Rose Morel (1972-2011) was een Vlaams-nationalistische politica, eerst voor de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA), daarna voor het Vlaams Belang. Ze overleed op 38-jarige leeftijd na ee... Lees meer in het VB wakkerde deze interne strijd verder aan. Het zou de neergang van de partij inluiden. Wat begon als een objectief bondgenootschap tussen Morel en Vanhecke qua aanpak en huisstijl, mondde na verloop van tijd uit in een romance. Er ontstond een tweespalt binnen de partij, met aan de ene kant Vanhecke en Morel, en aan de andere kant Dewinter en Annemans.

Frank Vanhecke beleefde zijn hoogtepunt in 2004 toen het VB onder zijn voorzitterschap een historische verkiezingsoverwinning boekte met een piek van 24,6% in de Vlaamse verkiezingen. De partij werd door Vlaams formateur Yves Leterme Leterme, Yves
Yves Leterme (1960) was christendemocratisch minister-president (2004-2007) van de Vlaamse Regering en eerste minister (2008-2011) van de federale regering. Hij ijverde voor confederalism... Lees meer (CD&V) uitgenodigd voor een verkennend gesprek, maar verder dan één onderhoud van anderhalf uur kwam het niet.

Ontslag en breuk met de partij

Na tegenvallende verkiezingsresultaten en oplopende interne twisten werd begin januari 2008 bekend dat Frank Vanhecke zich niet meer kandidaat stelde voor het voorzitterschap nadat hij deze functie 12 jaar had uitgeoefend. Hij zou worden opgevolgd door Bruno Valkeniers Valkeniers, Bruno
Bruno Valkeniers (1955) was werkzaam in de haven en vanaf 2006 was hij politicus voor het Vlaams Belang. Voor deze partij was hij gemeente- en provincieraadslid in Antwerpen, Kamerlid en ... Lees meer . De relatie met de partij bleef echter verder vertroebelen. Op 29 november 2009 nam Vanhecke ontslag uit het partijbestuur van Vlaams Belang. Naar eigen zeggen deed hij dit uit onvrede met de nieuwe samenstelling ervan; het VB zou gedomineerd worden door een groep van radicale Antwerpse bestuursleden.

Nadat Vanhecke zich uit de partijpolitiek terugtrok, legde hij zich toe op de verdere uitbouw van zijn eigen immobiliënkantoor. Hij bleef wel nog even Europees parlementslid: tot 2011 nog voor het Vlaams Belang, daarna zetelde hij als onafhankelijke (tot 2014). Op 8 januari 2011 trouwde hij met Morel, maar zij overleed al een maand later op 8 februari 2011 aan een slepende ziekte. Midden 2011 verliet hij de partij nadat de dissidente Belfort-fractie onder leiding van Francis vanden Eynde Van den Eynde, Francis
Francis van den Eynde (1946-2021) deed zijn intrede in de Vlaamse beweging via de Volksunie en Were Di. In 1976 was hij medestichter van Voorpost en in 1980 werd hij voorzitter van deze o... Lees meer uit de partijgelederen ontslagen werd. Na zijn breuk met de VB-partijtop verklaarde Frank Vanhecke later om bij volgende gelegenheden op de N-VA te zullen stemmen.