Colen, Alexandra

Opleiding

Alexandra Colen studeerde Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit Gent (RUG) en linguïstiek aan de universiteit van Reading (Verenigd Koninkrijk). In 1982 werd Colen doctor in de letteren en wijsbegeerte (RUG). Ze werkte als assistente aan de RUG en aan de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius Antwerpen (UFSIA) tot 1983. Ze nam ontslag om voltijds huismoeder te zijn. In 1982 trouwde ze met de rechts-conservatieve journalist Paul Belien, die later adviseur van de Nederlandse politicus Geert Wilders zou worden.

Affiniteit met de Vlaamse beweging kreeg Colen van thuis uit mee: ze is de dochter van oud-oostfrontstrijder Alexander Colen, die na de oorlog naar Ierland vluchtte en daar tot 1968 met zijn gezin bleef. Als tiener was ze al zeer actief in het Taal Aktie Komitee Taal Aktie Komitee
Het Taalaktiekomitee (TAK) (1972) is een partijpolitiek-onafhankelijke Vlaams-nationalistische actiegroep met – zeker tot in de jaren 1990 – als handelsmerk ludieke stunts en verrassende ... Lees meer (TAK). Later was ze lid van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond
Lees meer (KVHV) in Gent en maakte ze deel uit van de redactie van Alternatief Alternatief
Alternatief (1973-1981) was een christelijk, volksnationaal en solidaristisch jongerenblad. Lees meer , een volksnationalistisch jongerenblad met een christelijke inslag.

Kamerlid en ideologisch profiel

Gerolf Annemans Annemans, Gerolf
Gerolf Annemans (1958) is een advocaat en de langst dienende volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok (sinds 2004: Vlaams Belang). Van 2012 tot 2014 was hij voorzitter van de partij. ... Lees meer , met wie Colen bevriend was, vroeg haar in 1995 voor de Antwerpse Kamerlijst van het Vlaams Blok Vlaams Belang
Vlaams Belang is een radicaal-rechtse Vlaams-nationalistische partij, die in 1978 ontstond onder de naam ‘Vlaams Blok’, als verkiezingskartel van de Vlaamse Volkspartij en de Vlaams Natio... Lees meer . Ze werd verkozen en zou tot 2014 in de Kamer zetelen. In 2006 was ze ook gedurende een jaar gemeenteraadslid in Mol, tot haar verhuis naar Kasterlee.

Haar betekenis schuilt vooral in de manier waarop ze de ethisch ultraconservatieve strekking van het Vlaams Belang een gezicht gaf. Ze profileerde zich rond traditionele gezinsthema’s met een orthodox-katholiek profiel en streed tegen het homohuwelijk, homoadoptie, abortus en euthanasie. Dit deed ze vaak aan de hand van provocatieve stellingen: ze vergeleek de gay pride met nazipropaganda, schreef homoseksualiteit toe aan een tekort van jonge vrouwen op de huwelijksmarkt en stelde het Antwerpse vondelingenluik voor als alternatief voor abortus. Toen ze in 1998 een wetsvoorstel wilde indienen om blootreclame te verbieden, ging ze voor sommige partijgenoten te ver. Het kwam met name tot een conflict met Filip Dewinter Dewinter, Filip
Filip Dewinter (1962) is een Vlaams-nationalistisch politicus voor het Vlaams Belang (tot 2004: Vlaams Blok). Lees meer , die haar een puriteinse kwezel noemde.

Spanningen waren er ook omdat Colen tegelijk van de partijlijn afweek. Ze schrok er bijvoorbeeld niet voor terug om in interviews gezinswaarden boven het politieke Vlaams-nationalisme te stellen, bepaalde migratiestandpunten (zie immigratie Immigratie
Vanaf de jaren 1960 werd Vlaanderen een immigratieregio, maar al veel vroeger kenden sommige Vlaamse steden en regio’s een instroom van immigranten van buiten Vlaanderen. Deze bijdrage s... Lees meer ) van haar partij in twijfel te trekken of haar economisch liberale overtuiging te belijden met een pleidooi voor de afschaffing van de sociale zekerheid.

Vertrek uit het Vlaams Belang en de politiek

In 2013 stapte ze uit het Vlaams Belang en bracht ze haar laatste jaar in de Kamer door als onafhankelijke. Ze verwees naar een gebrek aan vernieuwing in de partij, maar de verklaring werd veeleer gezocht in het feit dat ze op die manier ontsnapte aan de partij-afdrachten van haar parlementaire loon. Alleszins was haar rol in het VB al langer uitgespeeld. Dat het Vlaams Belang het ethisch conservatisme naar de achtergrond verdreef onder invloed van evoluerende maatschappelijke waarden en zelfs opschoof naar vormen van homo- en femonationalisme, die strategisch passen in hun anti-islam-discours, speelt daar ongetwijfeld een rol in.

Colen was allerminst een actief parlementslid, zeker niet tijdens haar laatste legislaturen. De laatste keer dat ze de aandacht trok was toen ze in 2012 samen met andere leden van de gebedsgroep die ze in de Kamerfractie had opgericht een priester in haar kantoor een duiveluitdrijving liet uitvoeren. Deze moest dienen als rituele zuivering voor de abortus- en euthanasiewetgeving.